Fugl eða fiskur

Ég held ég sé hvorki fugl né fiskur þessa dagana. Ég held ég sé risasmá manneskja.
Ég er RISA því ég er í ökuskóla að taka svokallað C1 próf til að keyra bíla upp að 7500 kg. Þá get ég keyrt svokallaðan Linkabíl í vinnunni. Eftir 3-4 vikur get ég því rúntað um landið og linkað alveg hægri vinstri. Þið getið líka gefið mér pikköp í afmælisgjöf. Passið bara að hann sé ekki þyngri en 7500 kg fullur af farangri og fólki. Hann má heldur ekki taka fleiri en sex farþega.

SMÁ í risasmá er svoldið skrýtið ástand sem ég er í núna. Ég á það til að tárast nánast upp úr þurru þessa dagana. Það gerist einkum þegar ég skoða myndir af ungbörnum vina og vandamanna. Það sem kom mér samt til að hugsa um þetta ástand mitt var myndin Íslendingar í Dakota. Ég var semsagt að horfa á hana í vinnunni í dag því það þurfti að setja enskan texta á myndina. Tvisvar í myndinni var ég við það að brotna niður. Í fyrra skiptið var þegar Þorsteinn (minni að hann hafi heitið það) sem var blindur og rosalega fátækur var að labba yfir læk/á með dóttur sinni. Dóttir hans druknaði í læknum/ánni og hann stóð bara þarna blindur og gat ekki bjargað henni og ekki neitt. Mér fannst þetta mjög sorglegt. En allavegana þá komst hann á endanum til Dakota og á þar afkomendur. Seinna atriðið var þegar íslenski þjóðsöngurinn var sunginn í enda myndarinnar.

Kannski ætti ég ekkert að segja frá þessu. En allavegana ef þið eruð með mér einhversstaðar á næstunni og mér vöknar um augun þá er ástæðan örugglega jafn fáránleg og þessar sem ég hef nú þegar sagt ykkur frá.

Ég er með desjavú.

Vestur og Austur

Oleoleoleole oleole. Arsenal komið í úrslit Meistaradeildarinnar! újé. 17. maí verð ég því með bjór í hendi og að horfa á leikinn. Hver er memm?

Ég bjó mér til mitt pláss (my space) fyrir nokkru síðan. Það er hér. Ég hef ekki ákveðið hvað ég á að gera við það og hvað ég á að skrifa á þetta pláss. Var í partýi á laugardaginn þar sem My Space var rætt allt kvöldið.

Um helgina er ég að fara í ökuskóla. Ég er að fara að taka svokallað millibílpróf, þ.e. þá má ég keyra bíla upp að 8 tonnum. Ástæðan er sú að ég þarf að hafa svona bílpróf til að keyra svokallaðan linkabíl.

Ég hef annars ekki mikið að segja. Er búin að eyða öllum Internetkröftum mínum í dag í ibba gogg á kommentakerfum ýmissa blogga.

Jú ég man eftir einu; ÉG ER ALGJÖRLEGA Á MÓTI ÞVÍ AÐ EINKAVÆÐA RUV! HVER ÞJÓÐ Á AÐ HAFA RÍKISÚTVARP OG -SJÓNVARP. Ég fíla heldur ekki Sigurð Kára.

Góðar stundir.

Ég gæti ælt af þreytu akkúrat núna. Kom heim fyrir 45 mín síðan eftir 15,5 tíma vinnudag. Af þessum 15,5 tímum vann ég ca. 14,75.

Á morgun er ég að fara að keppa í sundi! Jíha, tvær greinar fyrir hádegi og tvær eftir. Ég býst ekki við neinum tímum, enda löngu hætt að æfa.

Ég er til í einhvað skrall annað kvöld.

Eitt og annað

Mikið er ég fegin að ég fyllti bílinn minn í gær. Ég er líka mjög ánægð með að hafa keypt mér lítinn bíl sem eyðir nánast engu. Hvað gerir maður þegar bensínið kostar 180 kr.? Kannski maður hjóli upp allar brekkurnar til að komast í og úr vinnu.

Ég er orðlaus. Já, ég á ekki orð. Ég á ekki orð yfir því að það sé fólk þarna úti sem mundi kjósa flokk sem ér á móti innflytjendum. Pulsusalinn var ekki með nein góð rök. Aðeins einhverjar klisjur og fordóma. Þegar við Íslendingar flytjum svo til útlanda á auðvitað að vera rosa vel tekið á móti okkur. Afhverju eigum við þá ekki að taka vel á móti þeim sem vilja flytjast hingað? Í augum Vesturlandabúa eru innflytjendur bara frá austurlöndum og Asíu. Gott dæmi um þetta er kona bróður míns sem er frá Þýskalandi og vinnur sem kennari í dönskum menntaskóla. Einn daginn var hún á kennarastofunni og voru samstarfsmenn að tala um innflytjendur í Danmörku. Kona bróður míns benti þeim á að hún væri innflytjandi. Svarið var: ,,nei þú ert ekki þannig innflytjandi!" Ég held því fram að mikill meirihluti þeirra sem koma hingað til lands koma hingað til að vinna og lifa við mannsæmandi kjör. Innflytjendur vinna vinnu sem við Íslendingar þykjumst vera of snobbuð fyrir, t.d. í fiski. Jafnvel eru dæmi um það að menntaðir læknar frá austurlöndum sem flytja til Evrópulands hafa ekki fengið vinnu á spítala vegna uppruna síns.

Mér finnst líka asnalegt að nota orðalagið að takmarka innflutning innflytjenda. Það eru ekki við sem erum að flytja þetta fólk inn í landi. Þau kjósa að koma hingað. Ég ætla að stofna flokk sem takmarkar útflutning Íslendinga.

Smá um fuglaflensu.
Þegar ég kom heim áðan var ég næstum því búin að keyra niður máv. Þannig var mál með vexti að einhver hafði helt niður skyrdrykk og var mávurinn að gæða sér á þessari líka góðu mjólkurafuð. Ég held að hann deyi ekki úr fuglaflensu.

Ég á geðveikt kúl hátalara. Fékk þá í jólagjöf frá Herði bró. Þeir fá fjóra og hálfa stjörnu af fimm mögulegum hjá Laptop Magazine. Núna þarf ég bara að taka tölvuna mína í gegn eða fá mér nýja, svo ég geti fengið AVID, og þá er ég ennþá meira kúl!

Vaktafrí á morgun og þá verður minn elskulegi bíll tekinn í gegn. Aumingja bíllinn er orðinn ansi skítugur. Það fer náttúrulega ekki svona flottum bíl.

Ég ætla að planta tölvunni og auðvitað hátölurunum við hliðina á rúminu mínu og horfa á Mulholland Drive. Horfði á hana um daginn og skildi ekki boffs. Að öðru leiti flott mynd.

Í morgun léku sólargeislar um minn þreytta líkama. Ég var á sólarströnd. Þegar ég gat loksins opnað augun fyrir björtum geislunum varð ég fyrir miklum vonbrigðum. Ég stóð upp og lagði mig í sjónvarpssófan. Þar lá í nokkra tíma og hélt áfram að ímynda mér að ég væri á sólarströnd.

tilgangur?

Það gerðist margt í vikunni sem leið.
Fór í jarðaför og kvaddi strák sem vann hjá mér á Kópavogsvelli þegar ég var flokksstjóri þar. Hann var svo yndisslegur og maður gat alltaf treyst á hann, hann gerði hlutina vel. Blessuð sé minning hans.

Mér hefur liðið frekar undarlega eftir jarðaförina. Ég hef mikið hugsað um lífið og hvernig maður nái sem mestu útúr dvöl sinni hér á jörðinni. Er maður að lifa lífinu rétt eins og maður lifi því? Ég er ekki alveg viss. Við lifum í markaðssamfélagi þar sem allt er til sölu og við höfum peningana til að kaupa allt. Líf okkar er fast í miðri markaðshringrásinni. Er þetta það sem við viljum? Við förum út með vinum okkar, á tónleika, kaffihús og að djamma. Við gefum okkur ekki nógan tíma til að setjast niður og virkilega njóta þess að vera til. Tilfinningarlega erum við bundin. Við tjáum okkur ekki nógu mikið og segjum sjaldan hversu vænt okkur þykir um fjölskyldu okkar og vini. Þegar manneskjan er svo dáin sjáum við eftir því að hafa ekki gert það. Við erum allt of upptekin af peningum og hlutum sem í raun skipta okkur engu máli. Það er svo ótrúlegt hvað það er stutt á milli lífs og dauða. Það þarf ekki mikið til að maður fari yfir móðuna miklu.

Kæru vinir og fjölskylda mér þykir mjög vænt um ykkur!