Ísland....

best í Evrópu? Well það kemur í ljós á næstu dögum. Í fullkominni afslöppun í vaktafríi kom ég mér vel fyrir fyrir framan flatskjáinn. Í hálfleik var ég búin að koma mér of vel fyrir og steinsofnaði. Hvernig er það hægt! Ég er samt voða stollt af strákunum okkar.

Ég ætlaði að vera löngu búin að svara grein Ómars Kópavogsvallarstjóra sem hann skrifaði 27. nóv 2005. Greinin er hér.

Greinin er svar við grein sem birtist í málgagni Samfylkingarinnar. Greinin fjallar um strippstaði í RVK og KÓP. Fyrir einhverjum árum var einkadans bannaður í RVK. Það er gott framtak RVKborgar því ein mesta tekjulind strippstaða er einkadans. Í Kópavogi er einkadans ekki bannaður. Í einkadansi þar sem viðskiptavinurinn og dansarinn eru einir inn í lokuðu herbergi veit enginn hvað fer fram. Dæmi eru um það að í þessuðu lokað rými fari fram kaup á vændi. Þegar strippararnir dansa í salnum má ekki snerta þær. Ég alveg ímyndað mér að í þessu lokaða rými snerti viðskiptavinirnir stripparann. Ómar bendir á að í RVK séu tvöfalt fleiri strippstaðir en í KÓP. Það er staðreynd. Ef ég mundi flytja einu sinni inn dóp og væri tekin af lögreglunni þá er ég alveg jafn sek um innfluttning á dópi og sá sem hefur gert það tvisvar. Ómar notar einnig staðsetningu staðanna í RVK sem rök.
Það skiptir ekki máli hvar staðirnir eru, það er alveg sama starfsemi sem er í gangi þarna. Ég er ekki stolt af því að hafa strippstað í Kópavogi þó að hann sé í miðju iðnaðarhverfi. Það vill oft vera þannig að fólk gleymir að hugsa um fórnarlömbin, þ.e. stripparana. Margir segja að þær fari í þetta af fúsum og frjálsum vilja.

OK, setjum okkur það að ég sé frá Litháen og ætli til Íslands til að strippa og safna mér pening fyrir háskólanámi. Ég fæ mér umboðsmann í Litháen og hann reddar mér vinnu á strippstað í Kópavogi. Eigandi stippstaðarins sér um að borga fyrir mig flugfarið, reddar mér leiguíbúð og atvinnuleyfi. Þegar ég kem til landsins er ég sótt og vegabréfið tekið af mér. Ég er keyrð í íbúðina sem er 4ja herbergja og á ég að deila henni ásamt 6 öðrum stelpum sem strippa á staðnum í KÓP. Ég borga 40.000 kr. í leigu á mánuði, það gefur vinnuveitanda mínum 280.000 kr á mánuði og þ.a.l. meira en 100.000 kr. í gróða á mánuði. Ég þarf að kaupa mér fötin mín og meikuppið sjálf fyrir vinnuna. Ég fæ hlutfall af drykkjum sem ég sel. Eftir 2-4 vikur í vinnunni líður mér illa og finnst ég niðurlægð. Ég vil fara heim aftur. Ég get ekki farið heim því vegabréfið var tekið af mér við komuna til landsins og ég skulda vinnuveitenda mínum fyrir flugfargjaldinu. Mánaðarlaunin mín eru 100.000 kr. á mánuði. Þar af fara 20.000 kr. til vinnuveitenda míns, sem segir að flugmiðinn hafi verið svo dýr. Ég þarf líka að borga umboðsmanni mínum í Litháen. Ég þarf að borga 40.000 kr. í leigu og kaupa mér vinnuföt og mat. Ég sendi eins mikið og ég get til foreldra minna í Litháen og svo þarf ég að spara fyrir háskólanáminu. Hvað á ég þá mikið eftir? Ég á minna en 0 kr.! Hvað gerir maður þá? Maður hefur fengið tilboð um að þjóna vissum viðskiptarvinum betur og 5000 kallarnir fljóta fyrir framan mig. Ég byrja í vændi því mig vantar pening. Niðurlægingin er svo mikil að ég byrja að drekka mikið og dópa. Ef ég mæti dópuð eða drukkin í vinnuna dregur vinnuveitandi minn af laununum mínum. Þegar ég sel mig er mér nauðgað og fötin mín rifin. Ég er komin í algjöran vítahring...og ég er ekki sú eina í þessari stöðu. Þessi staða er ekki uppspuni heldur sannleikurinn og hafa margar konur leitað til Stígamóta í þessari stöðu.

Ómar ég spyr þig, viltu að svona bissness þrífist í þínu bæjarfélagi?